Singule

Πότε-πότε θέλει ο καθένας μας να γευτεί ένα αίσθημα ικανοποίησης για ό,τι με κόπο μόχθησε να αποκτήσει, απολαμβάνοντας αξιοπρεπώς τα κεκτημένα αγαθά συμπεριλαμβανομένων και των υπηρεσιών∙ σ’ αυτό το σχεδόν αυτονόητο αίτημα έρχεται να απαντήσει η πρόταση του Ξενοδοχείου Ανατόλια στα πλαίσια μιας ανανεωτικής δράσης και ειδικότερα με την παρουσία του νεαρού chef, Παναγιώτη Μπάτζιου, που επιμελείται την ανασύνθεση του μενού. Η είδηση αφορά στη νέα προσέγγιση που έδωσε το ξενοδοχείο Ανατόλια στην παροχή υπηρεσιών του εστιατορίου του, με ένα φροντισμένο στιλιστικά περιβάλλον, μουσικά επενδυμένο για ώρες χαλάρωσης και γευμάτων, παραγόμενου συνδυασμού ποιότητας και τιμής. Για να λυθεί η όποια παρεξήγηση εντυπώσεων, το είδους του φαγητού δεν έχει να κάνει με καμία gourmet επίφαση, αλλά μια παραδοσιακού τύπου έως δημιουργικής υφής Μεσογειακή κουζίνα, με όλο το ταπεραμέντο του σύγχρονου ανατολικού χορού γεύσεων. Φυσικά, αυτή η δουλειά δεν θα μπορούσε να οφείλεται παρά στα χέρια εξειδικευμένων(με πτυχίο) επαγγελματιών με συνείδηση και αγάπη γι’ αυτό που κάνουν.

Το ερώτημα που ασφαλώς θέτει το κριτικό μάτι του αναγνώστη είναι το γιατί να προταθεί ο παραπάνω χώρος και τι έχει να προσφέρει στον Κομοτηναίο; Ας μην προσπεράσουμε σε αυτά την γενική προκατάληψη που έχουμε όλοι μας για τα ξενοδοχεία που απευθύνονται στο ελληνικό κοινό και ακόμη περισσότερο για τα εστιατόρια που διατηρούν στους χώρους τους. Ξεκινώντας από το τελευταίο, η μόνη αναίρεση του θα πραγματοποιηθεί με μια επίσκεψη στον χώρο. Τα επιχειρήματα μου έγκεινται αρχικά στην ανανεωμένη για την πόλη πρόταση, που έρχεται να συμπληρώσει σε ό,τι λείπει τον επισιτιστικό τομέα(της ταβέρνας και του αδιευκρίνιστου είδους gourmet εστιατορίων),ενώ ακόμη περισσότερο δίνεται βάση στον συνδυασμό ποιότητας και τιμής, κάτι που μέσα σε αυτόν τον διατροφικό βούρκο που μας λούζει, έχουμε όλοι ανάγκη.

Απλότης εστί δημιουργικότης με επιμονή στην παράδοση

Πάντα σε κάθε έκφανση της ζωής αντιμετωπίζουμε το δίπολο παράδοση-νεωτερισμός. Έτσι, και στην περίπτωση της παρουσιαζόμενης είδησης, έχουμε να κάνουμε με ένα ανορθόδοξο μενού, που δίνει προτεραιότητα στην παράδοση. Παστίτσιο, μπάμιες λαδερές με κύβους ντομάτας και φρέσκια ρίγανη και από την άλλη ένας σύγχρονος μοντέρνος χώρος. Παραδοσιακά ακόμη πιάτα όπως Θρακιώτικοι γιοφκάδες με κιμά από μοσχάρι και αρνί, φρέσκια ντομάτα και διαλεκτά τοπικά μυρωδικά(τιμή: 7,00 ευρώ). Και πολλά ντόπια προϊόντα: Ελαιόλαδο Μαρώνειας, Φέτα Αγροτικού Συνεταιρισμού Ένωσης, κρασιά Κεχαγιάς, παραδοσιακός Καβουρμάς, τοπικά μυρωδικά όπως ρίγανη, βασιλικός, δυόσμος και μαντζουράνα, ελληνικός φρεσκοκομμένος καφές από το καφεκοπτείο Κέκερη, παραδοσιακό φύλλο, Σουτζούκ-Λουκούμ γεμιστό με ξηρούς καρπούς από τοπικό εργαστήρι, Βεργίνα Μπύρα, Ούζο 7-Θράκης και Ούζο Μουμτζή, κρασιά Κίκονες Μαρώνειας. Αξιέπαινη η προτίμηση των τοπικών παραγωγικών προϊόντων! Αλλά, δεν φαίνεται να κερδίζει η παράδοση της δημιουργίας. Βρίσκονται, θα ‘λεγά, σε ισοζύγιο που δεν γέρνει προς τα πουθενά.

Ρωτήσαμε, λοιπόν, αν υπάρχει κάποιο πιάτο με την δική του δημιουργική αρτιότητα και αισθητική που να ξεφεύγει. Κάτι τέτοιο δεν υπάρχει, η επιλογή του μενού έχει γίνει με απόλυτη συνειδητότητα στα καλέσματα των καιρών και των “στομαχιών”. Και όσον αφορά το πιάτο που αν και συνηθισμένο, είναι πάντα πολύ αγαπητό; Είναι η ελληνική σαλάτα, αλλά με διαφορετική η συνένωση των πρώτων υλών, το καθένα διατηρώντας την υπόστασή του, προσφέροντας το μέγιστο γευστικό και αισθητικό αποτέλεσμα. Οι προτιμήσεις του κοινού για το συνοδευτικό ποτό ή κρασί θέλουν πάντα πρώτα τα εγχώρια Θράκης προϊόντα. Ενώ, με μια συνειδητή της τσέπης μας επιλογή μπορεί το γεύμα 2 ατόμων να κοστίσει από 39 ευρώ.

Ο «οικοδεσπότης», κύριος Γιώργο Χρυσοχοΐδης μας ξεναγεί

Για τι άλλο προσφέρεται ο χώρος; «Κάθε είδους κοινωνική εκδήλωση, με σημαντικότερη αυτήν των συνεδρίων ή επαγγελματικών meeting, αφού υπάρχει και κατάλληλος επανδρωμένος χώρος». Επιπλέον, μας εξασφάλισε την πληροφορία, πως από 28 Οκτωβρίου θα αρχίσουν οι βραδιές με live μουσική. Το πρόγραμμα, που είχε την τιμητική του πέρυσι, θα επαναλειτουργήσει και φέτος. Κάθε Σάββατο βράδυ, θα μας ταξιδεύουν με τις φωνές τους, οι Ασμίκ και Ριφιμέ, δύο Ξανθιώτισσες, με ρεπερτόριο έντεχνων και jazz ήχων. Μια κίνηση που πάει να καλύψει τα κενά στις ποιοτικές οδούς της πόλης, «να προσφέρει το κάτι παραπάνω στους συμπολίτες μας», κατά τον ευγενικότατο Γιώργο Χρυσοχοΐδη.

Ο πρόσφατα ανακαινισμένος χώρος δημιουργεί ένα ζεστό, και όχι παγερό, όπως συνήθως συμβαίνει με τους εξτρεμιστικά μοντέρνους χώρους. Κοινώς δεν σε κάνει να νοιώθεις έξω από τα νερά σου. Οπότε, μάθαμε και κάτι που μας άφησε εμβρόντητους. Υπήρξε τέτοια μελετημένη ως προς όλα τα ζητήματα συλλογιστική, που για να ανακαινιστεί αρμοδίως ο χώρος δεν έμεινε τρεις μήνες μονάχα κλειστό, όπως γίνεται στις περισσότερες περιπτώσεις(γρήγορες κινήσεις για γρήγορο κέρδος). Αλλά: «όλο το 2009 ήταν κλειστό για να διαμορφωθεί ο χώρος σύμφωνα με την προσδοκώμενη αισθητική. Ειδικά, το εστιατόριο προορίστηκε για έναν ζεστό χώρο που θα είναι ανοιχτός στον κόσμο της Κομοτηνής, σύμφωνα με τις επιταγές της μόδας». Ένας, πράγματι, σύγχρονος μοντέρνος χώρος σε συνδυασμό με την τεχνική αρτιότητα και τις υγειονομικές προβλέψεις.

Συζήτηση με τον chef, Παναγιώτη Μπάτζιο

Ένας νέος άνθρωπος με γνώσεις και εμπειρία, συμμερίζεται μαζί μας τις απόψεις του περί μαγειρικής, καθώς μας συστήνεται μέσα στον χώρο του. Η διαρκής προβολή του κλάδου από τα ΜΜΕ τόνωσε το ενδιαφέρον της συζήτησης μας.

Με την μαγειρική να έχει γίνει τηλεοπτική μόδα, υπάρχει κάποιος αντίκτυπος στον κλάδο;

Μπάτζιος Π.: «Αυτό είναι αλήθεια, ακόμα και ο μη επαγγελματίας μάγειρας-μαγείρισσα άρχισε να περιεργάζεται περισσότερο την ιδέα του φαγητού, και ίσως περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Έτσι, παρατηρούμε ολοένα μεγαλύτερη εισροή εργατικού δυναμικού στον χώρο της μαγειρικής, που τις περισσότερες φορές δεν είναι ικανό να ανταπεξέλθει σε πραγματικές συνθήκες εργασίας. Και αυτό συνεπάγεται φυσικά μη δυνατότητα εξέλιξης και αναγκαστική στροφή σε άλλου είδους επαγγέλματα, δηλαδή χάσιμο ενεργού και απασχολήσιμου χρόνου. Δηλαδή, δεν σημαίνει πως επιδή μαγειρεύω καλά και στο σπίτι μου ή μου αρέσει σαν ενασχόληση, πως μπορώ να ανταπεξέλθω και σε μια επαγγελματική κουζίνα σε συνθήκες υψηλής πίεσης. Μπορεί, βέβαια, να ανταποκριθεί στο ύψιστο σε δεξιοτεχνία και παραγόμενο αποτέλεσμα στο σπίτι του. Και συμβαίνει.»

Η μαγειρική είναι τέχνη;

Μπάτζιος Π.: «Φυσικά…, όχι τεχνική! Σήμερα! Παίρνω ένα απλό φυσικό υλικό που ο οργανισμός δεν μπορεί να προσλάβει χωρίς επεξεργασία, ακατέργαστο όπως το λαμβάνω, στο τέλος αλλάζει υπόσταση, παρουσιάζεται ευχάριστο στην όψη, αλλά και αρεστό στην γεύση του, πράγμα που δεν θεωρείται απαραίτητο για την ουσιαστική λειτουργία της λήψης τροφής. Έτσι, πραγματώνει τον ορισμό της Τέχνης, ως κάτι απολαύσιμο και αχρείαστο.»

Στην δεκαετία των ψυχολογικά διατροφικών συνηθειών που οδηγούν ή στην ανορεξία ή στην βουλιμία, τι προτείνετε σαν ειδικοί και παράλληλα εφαρμόζετε στα προσφερόμενα πιάτα σας;

Μπάτζιος Π.: «Πρέπει η λήψη τροφής να γίνεται με προσοχή. Προτείνονται γεύματα χαμηλά σε λιπαρά και γενικά μια ισορροπημένη δίαιτα. Το μέτρο συνίσταται γενικά για να μην φτάσουμε στις παραπάνω καταστάσεις.»

Σε μια ειλικρινή συζήτηση για την οικονομική κρίση και για το αν το κόστος υπερβαίνει ή ισοσταθμίζεται με αυτό των συνηθών επιλογών μας, ο chef το χαρακτηρίζει προσιτό στο κοινό για την ποιότητα που προσφέρεται. Και πράγματι, είναι μια καλή επιλογή για ανθρώπους που επιθυμούν να απολαύσουν ένα ποιοτικό γεύμα στην ρουτίνα της καθημερινότητας, αναζητώντας τρόπους ψυχαγωγίας, στους οποίους δεν πάνε τα χρήματά τους χαμένα.

Σ’ αυτό το σημείο θα ήθελα να ευχαριστήσω προσωπικά, αλλά και εκ μέρους του αναγνωστικού κοινού, τους κ.κ. Γιώργο Χρυσοχοϊδη και Παναγιώτη Μπάτζιο, που μας δεχτήκαν στον χώρο τους, απαντώντας σε κάθε ερώτηση και εναλλακτικό αντίλογο, αφήνοντας να διατρέξουμε με προσοχή τους καταλόγους και να ελέγξουμε κάθε πιθανό σημείο, για το οποίο θα ήθελε ο αναγνώστης να ενημερωθεί. Το κείμενο ανήκει στην κατηγορία των ενημερωτικών ρεπορτάζ του Επιχειρείν και δεν προορίζεται για διαφημιστικούς λόγους, παρουσιάζοντας το ειδησεογραφικό νέο, στην γλώσσα των ΜΜΕ. Επιφυλάσσομαι και για άλλα. Καταληκτικά, ο chef μας χάρισε μια γρήγορη και εύκολη συνταγή από το μενού, έξω από τα συνηθισμένα, για να την εφαρμόσουμε σε κάποιο τραπέζι μας, ενώ σας προτείνω μια σειρά από πιάτα που μπορείτε να γευτείτε στο εστιατόριο του ξενοδοχείου Ανατόλια.

της Πολίτου Μαρούλας