Singule

της Πολίτου Μαρούλας

Γνωστό πρόσωπο στον τομέα αθλητισμού, θρακικής καταγωγής, επισκεπτόμενο τα πάτρια εδάφη προτιμά να μένει κατά καιρούς στο ξενοδοχείο μαζί με ομόφυλο άτομο. Πληροφορία φωτιά για την τοπική κοινωνία. Τι σημαίνει το γεγονός; Υπάρχει περίπτωση εάν αποκαλυφθούν τα πρόσωπα, ο τόπος να φανεί διαλλακτικός ως προς τέτοια ζητήματα; Είμαστε έτοιμοι να δεχτούμε συνειδητά την διαφορετικότητα; Ή υποσυνείδητα μας βολεύει να σιωπούμε, αν δεν μπορούμε να εκφράσουμε του «Κους-κους» τύπου σχόλια; Κατά πόσο είναι αποδεκτό το story αυτό του σήμερα;

Το «αστέρι» του τόπου δεν έχει δώσει σχεδόν ποτέ αφορμή σχολιασμού για την προσωπική του ζωή. Εξ άλλου κανείς δεν θα μπορούσε να θέσει υπό αμφισβήτηση ένα τέτοιο άξιο τιμής όνομα. Δεν θα υπερέβαλλε κανείς αν ταύτιζε με το όνομα του την πειθαρχία. Κάθε δρόμος και εκπλήρωση στόχου. Υγιές πρότυπο για την σημερινή κοινωνία που βάλλεται καθημερινά στο βωμό του κέρδους. Η πληροφορία προέρχεται από τα έσω, συγκεκριμένα υψηλά ιστάμενου, της συγκεκριμένης ξενοδοχειακής μονάδας που φιλοξενεί το ζεύγος αθλητών. Ο εν λόγω πληροφοριοδότης κάνει λόγω για συγκεκριμένη σουίτα που επιλέγεται κάθε φορά. Το ομόφυλο άτομο προέρχεται και αυτό από τον χώρο του αθλητισμού και χαίρει ίδιας εκτιμήσεως πανελληνίως.

Θα θυμόσουν βέβαια αν είχες διαβάσει τον «Sarasèn»του Μπαλζάκ! Ο Ονόρε  μας αφηγείται το πώς ένας νεαρός ανερχόμενος αστός του 19^ου αιώνα πηγαίνει στη Ρώμη ώστε να καταξιωθεί στο επάγγελμα του γλύπτη. Παρακάμπτοντας πολλά ενδιαφέροντα της υπόθεσης, ο Sarazèn, ο ήρωας ερωτεύεται μια περσόνα-πρωταγωνίστρια της Λυρικής σκηνής, την Τζαμπινέλα  και επιδιώκει μέσω του προστάτη της να την προσεγγίσει, για να φτιάξει το ομοίωμα της. Παρ’  όλα αυτά το έργο θέτει κάποιους προβληματισμούς. Γιατί το όνομα του ήρωα έχει κατάληξη θηλυκού, ενώ στα γαλλικά το όνομα αυτό είναι κατ΄ εξοχήν αρσενικού γένους(με την αντίστοιχη αρσενικού γένους κατάληξη); Και γνωρίζοντας, τα καθεστώτα της εποχής, στις οπερέτες  μετείχαν μόνο άνδρες που ενσάρκωναν, όπως και στο αρχαίο θέατρο, τις γυναικείες μορφές. Ο  νέος θαμπώνεται από μια γυναικεία πληθωρική μορφή που μάλιστα θεωρεί «μούσα» του ενσαρκώνοντάς την σε γλυπτό. Γνωρίζει τι υπάρχει πίσω από τα φουστάνια και τα αρώματα; Ή στο πίσω μέρος του μυαλού του, σ’ αυτό που ονομάζουμε ασυνείδητο, το δέχεται σιωπηρά; Ή τελικά ο ανδρισμός του ευνούχου έρχεται να συμπληρώσει την δική του θηλυπρέπεια;

Ωραία η λογοτεχνία, αλλά τι μας λέει; Το ίδιο το κείμενο θέτει υπό αμφισβήτηση τα λεγόμενα του. Το story εξελίσσεται ομαλά με τα Χ- γεγονότα. Όταν όμως, κατά την διάρκεια της ανάγνωσης, παραφράζεις (δηλαδή είσαι σε μια διαδικασία μετάφρασης των εννοιών σύμφωνα με τα δικά σου σημαίνοντα)∙ αντιμετωπίζεις μια πολύ διαφορετική πραγματικότητα από το ίδιο το κείμενο. Κατά την δική μου κρίση το διήγημα έχει υπαινιγμούς ομοφυλοφιλίας. Και εκεί κολάει η σχολιαζόμενη πληροφορία. Πρόκειται για ζήτημα ομοφυλοφιλικής σχέσης; Μήπως η πολύ καλή σχέση δύο ανθρώπων υποβαθμίζεται εξ αιτίας της δικιάς μας ομοφοβίας;  Ή το ζήτημα μας προτρέπει σε μια άλλου είδους ανάγνωση που μας λέει πως το κείμενο δεν περιέχει καμία νύξη προς τέτοιου είδους ζητήματα; Τελικά η πληροφόρηση που παρέχεται από τα ΜΜΕ παίζει το παιχνίδι της με τους κανόνες της λογοτεχνίας; Η Ερμηνευτική, ως επιστήμη και ως έμφυτη διαδικασία, άλλοτε έμενε στο κείμενο και στη μοναδική αλήθεια των λέξεων και άλλοτε ζητούσε κάτι παραπάνω που συνεχώς  θα διαψευδόταν από κάτι καινούριο. Σίγουρα, ο σημερινός αναγνώστης είναι πιο υποψιασμένος απ’  όσο θα ‘πρεπε σε θέματα καθημερινής πληροφόρησης. Μερικές φορές όμως τα κείμενα σημαίνουν αυτό ακριβώς που λένε, ούτε γραμμάριο αλήθεια παραπάνω.

Το ποια ακριβώς είναι η ερμηνευτική απόδοση της απροσδόκητης πληροφορίας, είναι προσωπικό θέμα του καθενός. Φυσικά, δεν κατονομάζονται τα φυσικά πρόσωπα. Άλλωστε δεν είναι τίμιο να εκτεθούν σε λαϊκό δικαστήριο δυο άνθρωποι, προτού διευκρινιστεί η κατηγορία και το ποιόν της. Ακόμη, δεν διευκρινίζεται το φυσικό γένος των δύο προσώπων, ώστε να αποφευχθεί κάθε είδους ταύτιση. Παρόλα αυτά είναι ένας καλός λόγος να αναλογιστούμε ή και ν’ αναθεωρήσουμε τι σημαίνουν όλα αυτά και πως θα κρίναμε έναν καταξιωμένο συντοπίτη μας. Δεν είναι ο φημισμένος αθλητής, που αν επαληθευόταν η μία από τις πιθανές υποθέσεις, θα δημιουργούσε σάλο στο πανελλήνιο ∙ υπάρχει και ο άνθρωπός της διπλανής πόρτας σ’  αυτή την θέση. Ένας απλός επαρχιώτης με διαφορετικές σεξουαλικές προτιμήσεις οδηγείται ως αποδιοπομπαίος τράγος στον βωμό του εξευτελισμού. Και είναι ένα μεγάλο ζήτημα το πώς οδηγούμαστε και εμείς στην έκπτωση των ηθικών αξιών. Παράδειγμα ας γίνει η Έλενα Παπαρίζου που εκδήλωσε την πίστη της στα ανθρώπινα δικαιώματα με την έμπρακτη συμμετοχή της στο φετινό gay parade της Αθήνας.