Singule

της Πολίτου Μαρούλας, Φιλολόγου Α.Π.Θ.

Την 8^η Αυγούστου 2010, ημέρα Κυριακή, ο πρόεδρος του κοινωφελούς οργανισμού «Το Χαμόγελο του Παιδιού»,  Κωνσταντίνος Γιαννόπουλος εμφανίστηκε σε πρωινή ενημερωτική εκπομπή της εθνικής τηλεόρασης, παρουσιάζοντας  το έργο του οργανισμού,  με ιδιαίτερη αναφορά, στην μέριμνα που επιβάλλεται  να εδραιωθεί για την παιδική  σεξουαλική κακοποίηση. Η Ελλάδα, δυστυχώς, κατακεραυνώνεται από πλήθος κρουσμάτων, δυσανάλογων  της πληθυσμιακής κατανομής της, ενώ η δράση  των παιδόφιλων είναι δραματικά ανεξέλεγκτη. Ο κος Γιαννόπουλος τόνισε την ανάγκη ενημέρωσης των παιδιών όλων των ηλικιών, καθώς οι θύτες βρίσκονται ανάμεσα μας καθημερινά, δίχως να δίνουν ίχνος υποψίας. Η πρώτη αίσθηση των παιδιών, η οποία αποφεύγεται με την έγκυρη ενημέρωση τους, είναι οι ενοχές που τους οδηγούν στο να μην εκφράσουν το γεγονός , μήπως τυχόν τους «μαλώσουν» ή πολλές φορές επιτρέποντας να συνεχίζεται η ειδεχθής πράξη.  Έχει περάσει ένας χρόνος από τότε και ο φορέας αυτός συνεχίζει παρά την οικονομική δυσπραγία να εκτελεί το έργο του.

Άμεση ανάγκη και η ευαισθητοποίηση των απανταχού μελών της κοινωνίας. Το «Χαμόγελο του παιδιού»  δίνει την λύση, αρκεί η σκέψη να γίνει πράξη. Η δωρεάν γραμμή τηλεφώνου 1056, είναι εικοσιτέσσερις ώρες το εικοσιτετράωρο ανοιχτή, για κάθε είδους υπόθεση που αφορά τα δικαιώματα του παιδιού σε όλη την ελληνική επικράτεια. Στην γραμμή μπορούν να απευθυνθούν όλοι, ανωνύμως, δίνοντας όσα περισσότερα στοιχεία είναι δυνατόν για την υπόθεση. Βέβαια, κατανοητό γίνεται πως υπάρχουν κάποια κωλύματα σε τέτοιου είδους ενέργειες.  Μερικά είναι ο ωχαδερφισμός, η σκέψη «μήπως με ενοχλήσουν ξανά και χρειαστεί να εμπλακώ στην υπόθεση, βρίσκοντας το μπελά μου;», ή  «Σιγά, μωρέ, μην γίνει τίποτα», ακόμη και η αδιαφορία για ό, τι δεν εμπλέκεται στην προσωπική μας ζωή και, μερικές φορές, ο ρατσισμός προς τις διάφορες φυλετικές ομάδες που ,για διάφορους λόγους, εκθέτουν τα παιδιά τους περισσότερο στην ζωή.

Όλα αυτά δεν είναι παρά αφελείς δικαιολογίες. Αύριο, μπορεί κάτι παρόμοιο να αφορά  τα παιδιά μας. Αλλά και αυτό να μην ισχύει σαν σκεπτικό, πέντε λεπτά μπορεί να σώσουν τη ζωή ενός παιδιού από τον αδίστακτο κόσμο των μεγάλων. Τόσο διαρκεί εκ των πραγμάτων ένα τηλεφώνημα. Καλείς τον αριθμό 1056, αναφέρεις τον τόπο, τον χρόνο (και καλύτερα αμέσως μετά το συμβάν), το τι ακριβώς γίνεται, όπως για παράδειγμα ότι ένα αθίγγανο οχτάχρονο ζητιανεύει ή πουλάει χαρτομάντιλα στα φανάρια της εθνικής οδούς. Περιστατικό που το έχεις ζήσει μυριάδες φορές, σε κάνει να σκέφτεσαι ποια θα έπρεπε να ήταν η στάση σου και η αντιμετώπιση σου και αν θα έπρεπε να το είχες χειριστεί αλλιώς. Και φυσικά, νοιώθεις ακόμη χειρότερα που εσύ είσαι καθ’ οδών για τις διακοπές σου.

Αν τηλεφώνησες, μόνο αυτό ήταν. Κανένα ενοχλητικό τηλεφώνημα ποτέ. Καμία εμπλοκή και ανάμειξη. Πρέπει να αναφέρω πως αφού γίνει η ανώνυμη καταγγελία(η μοναδική καταγγελία για το κοινωνικό γίγνεσθαι, στην οποία δεν σου ζητείται να καταγράφεις στην υπόθεση αιτιολογώντας την ενέργειά σου αυτή-καμία δηλαδή μα καμία ανάμειξη), ο οργανισμός επικοινωνεί με το αστυνομικό τμήμα της περιοχής, το οποίο πράττει αναλόγως. Η δράση τους είναι όντως άμεση. Και τίποτα δεν αξίζει όσο η προσωπική ικανοποίηση, ότι «σήμερα» έσωσες ένα παιδί. Τέτοιες κινήσεις ενδείκνυνται και στην Θράκη μας. Δεν υπάρχει αντίστοιχος φορέας που να επεμβαίνει τόσο έγκαιρα. Όταν ανάλογες ενέργειες πραγματοποιούνται από άλλους φορείς, η γραφειοκρατία δείχνει το σκληρότερο της πρόσωπο μέχρις ότου ο ιθύνων να έχει εξαφανιστεί μαζί με το ανήλικο. Ας ο τόπος μας γίνει η ιδανική μικρο-κοινωνία, μέσω των δικών μας πρωτοβουλιών, ένα καλύτερο περιβάλλον για όλα μας τα παιδιά. Άλλωστε αυτά είναι το μέλλον μας.