Την ημέρα της Μεγάλης Κρίσης, λίγο πριν το Coffee Brake του θεού, παρουσιάστηκαν τρεις άνθρωποι εξόχου χαρακτήρα: Ο πρώτος ήταν ο Αλέξανδρος Σούτσος. Ρωτάται, λοιπόν:
– Τι καλό έκανες, τέκνον μου, στην κοινωνία;
– Δίδαξα με την ποίηση μου τον λαό, να φυλάγεται από τους πολιτικάντηδες της χώρας.
– Και τι πήρες;
– Την ηδονή της ικανοποίησης.
– Είχες κάποιο κόστος;
– Μερικές φορές, απλά, μπήκα στην φυλακή.
– Ντροπή σου, στα καζάνια να καίγεσαι!
.jpg)
Ο επόμενος ήταν ο ζωγράφος Νταλί.
– Τι καλό έκανες, τέκνον μου, στην κοινωνία;
– Έδωσα τα φώτα μου στον υπερρεαλισμό, απαντά.
– Και τι πήρες;
– Την εκτίμηση του κοινού.
– Και ποιο το κόστος;
– Μόνο, πως κάποιες φορές κρίθηκα για τις πολιτικές μου πεποιθήσεις.
– Στα καζάνια να καίγεσαι!
Τέλος, ένας Κομοτηναίος, δηλωμένος ηλεκτρονικός υπολογιστών απαντάει:
– Πουλούσα τέχνη!
– Και ποια, η τέχνη σου παιδί μου;
– Ναι εγκαθιστώ λογισμικά…
– Και τι πήρες;
– Ό,τι μπορούσα, από 50 € με δικούς τους οδηγούς προγραμμάτων και βλέπαμε τα extra.
– Και ποιο ήταν το κόστος;
– Αρκετά βαρύνον και επονείδιστο κόστος. Ένα τέταρτο της ώρας, από την ζωή μου για κάθε εξυπηρέτηση.
– Εύγε! Εσύ διέπρεψες με την τέχνη σου!
Σε καμία, βέβαια, περίπτωση το παραπάνω κείμενο δεν χαρακτηρίζεται ανέκδοτο. Αλλά, εμπνέει ακριβώς το ίδιο ξάφνιασμα εν είδει αστείου, όταν μερικοί συμπολίτες μας με απασχόληση σε παρόμοιους τομείς προσφοράς υπηρεσιών, καταχρώνται την τεχνογνωσία τους και εκμεταλλεύονται τον κόσμο, απαιτώντας εξωφρενικά ποσά για εργασίες που δεν έχουν κόστος. Συγκεκριμένα, το περασμένο δεκαπενθήμερο συμπολίτης μας πήγε σε «φιλικό» του πρόσωπο για τον επαναπρογραμματισμό των λογισμικών ηλεκτρονικού υπολογιστή. Ο εν λόγω επαγγελματίας ζήτησε το ποσό των 50€ για το, κοινώς γνωστό, format.
Φυσικά, ο πελάτης δεν διαμαρτυρήθηκε άμεσα έχοντας άγνοια των τεχνολογικών εξελίξεων, και μην ξέροντας πως η συγκεκριμένη εργασία απαιτεί 10 λεπτά προσωπικής ενασχόλησης και τα υπόλοιπα γίνονται αυτόματα, χωρίς κάποιο άλλο πραγματικό κόστος για τον τεχνικό. Όταν, όμως ρωτήθηκε ο τεχνικός για το αν το ποσό υπερείχε του κανονικού και πως αν η τιμή περιελάμβανε κάποια επιπρόσθετη υπηρεσία, προσβλήθηκε, απατώντας ότι «πουλάει τέχνη». Δυστυχώς, δεν θα ορίσω την έννοια της τέχνης, που τόσο πολύ θαυμάζω όλες τις, τις εκφάνσεις… Τόσο πολύ θέλω να απαντήσω σ’ αυτό το «τέχνη»…, αλλά προηγείται η εξέλιξη των γεγονότων, χάριν «δημοσιογραφικής» ευσυνειδησίας.
Λοιπόν, το αποτέλεσμα ήταν να γίνει κανονικά ένα format. Όμως η «τέχνη» του κυρίου δεν ήταν ικανή να σώσει τα αρχεία του υπολογιστή, ούτε να εγκαταστήσει όλα τα, αυτονοήτως, απαραίτητα προγράμματα. Επιπρόσθετα, μετά το ξεπέταγμα της, κατά την άποψή του, εξυπηρέτησης, δεν έκοψε απόδειξη.
Αρχικά, κατά την ταπεινή μου άποψη πρέπει πριν την ανάθεση εργασιών σε τεχνικούς(σε όλο το εύρος των τεχνικών γνώσεων, από ηλεκτρονικούς ως υδραυλικούς) να γίνεται μια μικρή έρευνα αγοράς για τις τιμές, τις δυνατότητες του εκάστοτε επαγγελματία, γιατί δεν αρκεί μόνο μια καλή φήμη. Επιπλέον, σε επαγγέλματα του κλάδου της πληροφορικής, καλό είναι για την ανάθεση εργασιών να προτιμάται το νέο αίμα του χώρου. Εκτιμάται περισσότερο ενδιαφέρον για τις εξελίξεις στον τομέα τους, αλλά και η επιστημονική τους κατάρτιση είναι εγγύτερη στην νέα τεχνολογία. Και επιτέλους, μια θερμή παράκληση στους κυρίους που «πουλάνε τέχνη», οικονομική κρίση έχουμε, συμμεριστείτε τις ανάγκες του κόσμου, αν δεν έχετε την αυτογνωσία για το τι ακριβώς είσαστε και τι πουλάτε. Ο κόσμος την πρώτη φορά θα την πατήσει, την δεύτερη θα αναγκαστεί να πληρώσει, την τρίτη φορά προτιμήσει κάποιον άλλο, μπορεί και καλύτερο. Και τότε, η φήμη γίνεται δυσφήμιση.
Singule 
Σχολιάστε