Κάθε οικογένεια είναι μια ολότητα, ένας ζωντανός οργανισμός σε ανάπτυξη. Αν και τα μέλη της είναι αυτόνομα και ανεξάρτητα, θα μπορούσε να παρομοιασθεί αρκετά με το ανθρώπινο σώμα: όπως κάθε όργανο επηρεάζει τη λειτουργία των άλλων οργάνων, έτσι και στην οικογένεια, κάθε μέλος της επηρεάζει την λειτουργικότητα και τη ζωτικότητα των υπόλοιπων μελών.
Δεν υπάρχει στατική οικογένεια και οι περίοδοι ισορροπίας και ανισορροπίας στα οικογενειακά συστήματα εναλλάσσονται η μία την άλλη μέσα στο
χρόνο. Κατά συνέπεια δεν υπάρχουν οικογένειες που να μην περνούν κρίσεις και
αλλαγές, μικρές ή μεγάλες σε ένταση ή/και σε διάρκεια.
Η κρίση είναι απαραίτητη για την εξέλιξη. Οι οικογένειες εξελίσσονται, το ίδιο και τα μέλη τους, και στην εξέλιξή τους συχνά συναντούν εμπόδια που ενίοτε καταλήγουν σε
αδιέξοδο. Τότε οι οικογένειες καλούνται να δουν πώς θα βγουν από το αδιέξοδο με
το μικρότερο δυνατό κόστος, αλλά και να βρουν μια νέα οδό, ενδεχομένως μέσα από
την αλλαγή σε επίπεδο συμπεριφοράς, ρόλων κλπ..
Στις παραδοσιακές κοινωνίες, τα μέλη της οικογένειας συχνά κατέφευγαν για βοήθεια σε συγγενείς, δασκάλους, ιερείς και καλούς φίλους, και οι συμβουλές που λάμβαναν άλλοτε απέδιδαν, και άλλοτε όχι, ενώ περισσότερο συμμορφώνονταν παρά που συμφωνούσαν με αυτές τις λύσεις.
Στις πιο σύγχρονες κοινωνίες, η ανάγκη για λειτουργικότερη επίλυση των κρίσεων, με πιο φιλελεύθερες και ικανοποιητικές για όλα τα μέλη της οικογένειας προτάσεις, ωθεί όλο και περισσότερες οικογένειες να απευθύνονται σε επιστημονικά εκπαιδευμένους Ψυχολόγους, αναζητώντας τρόπους να υπερπηδήσουν τα εμπόδια, να
βρουν πλουσιότερες επιλογές στην οικογενειακή τους ζωή. Ο Ψυχολόγος δύναται να βοηθήσει την οικογένεια, έστω κι αν συναντά μόνο ένα μέλος της, σύμφωνα με το αξίωμα «δεν μπορούμε ποτέ να αλλάξουμε τους άλλους, μόνο όταν αλλάξω κάτι εγώ θα αλλάξουν και οι υπόλοιποι γύρω μου». Έτσι, προτείνει έναν καινούριο «ρυθμό να χορέψει», μιας και ο ως τότε λειτουργικός «ρυθμός» της οικογένειας διακόπτεται.
Όταν μια οικογένεια ή ένα μεμονωμένο μέλος της απευθύνεται στο γραφείο ενός Ψυχολόγου για οικογενειακή συμβουλευτική, συνήθως έχει δοκιμάσει αρκετές «συνταγές», που απέβησαν όμως άκαρπες, και συχνά αισθάνεται
απόγνωση για κάτι που δύσκολα φαίνεται πως θα λυθεί. Η ανάγκη για άμεσες λύσεις
που θα βγάλουν την οικογένεια από την κρίση διαμορφώνει την πρώτη γραμμή των
αιτημάτων.
Στην οικογενειακή συμβουλευτική, τα μέλη της οικογένειας, και με συνοδοιπόρο τον Ψυχολόγο, αρχίζουν να διερευνούν τη σημασία των κρίσεων και να τους αποδίδουν νέο νόημα, ενώ παράλληλα πειραματίζονται με καινούριους τρόπους συνύπαρξης. Έτσι, τα μέλη της οικογένειας, «μαζί, όμως αλλιώτικα»[1],
αρχίζουν να χαράσσουν εκ νέου την εξελικτική τους πορεία ως οικογένεια.
Λιούρτα Λιζέτα
Ψυχολόγος MSc
[1] Νάπιερ, Α.Υ., & Χουίτεκερ, Κ.Α., (2006). Οικογένεια, μαζί όμως αλλιώτικα. Αθήνα: Κέδρος
Singule 
Σχολιάστε