Singule

 της Πολίτου Μαρούλας, Φιλολόγου Α.Π.Θ.

Το όνομά του, προφανώς άγνωστο στην Ελληνική Επικράτεια, τουλάχιστον για το ευρύ κοινό, παγκοσμίως όμως συνδεδεμένο με την σουρεαλιστική έκφραση των καιρών μας.  Θα μπορούσε η καλλιτεχνική του διάσταση να αποδοθεί ως εικονογράφηση κλασσικών παραμυθιών συνδεδεμένων με την παιδική ψυχογραφία, όπου κυριαρχούν γοητευτικές μορφές με βασικό χαρακτηριστικό μια εμπαίζουσα αγνότητα. Οι τελευταίες περιβάλλονται από ένα μυστηριακό σαρκασμό. Μια προσέγγιση που ηχεί πληθωρικά μυνήματα.

Γεννημένος μόλις το 1963, σε λίγες μέρες(20 Ιανουαρίου) έχει και τα γενέθλιά του, στο Medford της Αμερικής. Σπούδασε εικονογράφηση και αποφοίτησε από την Pasadena, to 1983. Το ντεμπούντο του το κάνει το 1998, με την «Παράσταση με βάση το Κρέας». Σήμερα ζει στην Καλιφόρνια μαζί με την επίσης καλλιτέχνη σύζυγό του, Marion Peck. Πατέρας της Rose και του Jasper.

Πληροφορίες για το Έργο του:

Πρώτη δημόσια εμφάνιση του έργου του ήταν στο «Side Show», το 1994,  που πραγματοποιήθηκε στην Tamara Bone Gallery(Λος Άντζελες, Καλιφόρνια). Όμως, η πρώτη του προσωπική έκθεση ήταν το  «The Meat Show» στην  Mendenhall Gallery, Πασαντίνα.

Η έκθεση The Tree Show, 2007, στην Michael Kohn Gallery στο Λος Άντζελες απαρτιζόταν ελαιογραφίες και γλυπτά. Το μεγαλύτερο από τα έργα ζωγραφικής, «Το Δέντρο της Ζωής», το οποίο απεικόνιζε ένα περίπλοκα χειροποίητα σκαλιστό δάσος, πωλήθηκε για 800.000 δολάρια πριν από την πρεμιέρα της Έκθεσης. Στις 7 Φεβρουαρίου του 2009,η  έκθεση Ρύντεν «The Snow Yak Show» παρουσιάστηκε στο Τόκιο .

O Kirk Ηammet, μέλος των Metallica ανέθεσε στον Mark Ryden να ζωγραφίσει μία από τις κιθάρες του. Ο Hammett απεικονίζεται στο εξώφυλλο του τεύχος Απριλίου 2009 «Guitar World’s» κρατώντας την κιθάρα.

Το έργο του Ρύντεν έχει προβληθεί σε περιθωριακά έντυπα τέχνης όπως Juxtapoz , Hi Fructose και BLAB! .

Ακόμη έχει σχεδιάσει τα εξώφυλλα δίσκων για μουσικούς όπως ο Michael Jackson , Ringo Starr , ο Jeff Beck , Oingo Boingo , Red Hot Chili Peppers , Screaming Trees , Scarling , και ο Jack Off Jill , και συνεργάστηκε με συνθέτες Stan Ridgway ( Wall of Voodoo ) και Pietra Wexstun για Μουσική, για το 2003 «Blood» show.Το επαγγελματικό ντεμπούτο του Ρύντεν ήταν η εικονογράφηση του για το λεύκωμα The Best of Oingo Boingo: Σκελετοί στο ντουλάπι με το συγκρότημα Oingo Boingo .

Η τέχνη του Ρύντεν είναι επίσης θέμα για το The Art Army, τις χειροποίητες φιγούρες του Michael Leavitt .

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι του έργο του είναι παγκοσμιοποιημένα αποδεκτό. Αλλά ποια είναι η φυσιολογία του; Γιατί κάνει αυτές τις θεματικές επιλογές;  Που επιμένει το ταπεραμέντο του; Που ερρύη τις πηγές του; Είναι τελικά αυτόματη και τυχαία η έκφρασή του; Εκφράζει ατόφιο το κομμάτι του ασυνείδητου; Μηπώς τελικά υποτάσσεται στην λογική και στις κοινωνικοηθικές προκαταλήψεις;  Μήπως τελικά είναι ένα βήμα πέρα από τον σουρεαλισμό;

Το παραπάνω έργο κόσμησε πρόσφατα(Δεκέμβριος του 2011) το Juxtapoz Magazine καθώς ήταν αφιερωματικό υπό την ευθύνη της  Amanda Erlanson. Είναι άκρως ενδιαφέρουσα η προοπτική, που δίνει στο σύγχρονο κόσμο της τέχνης.  Μια μαλθακή απεικόνιση των ονείρων και των παιδικών μνημών τροφοδοτεί την έμπνευση του Ρύντεν. Επιλέγει να «ζωγραφίσει» περικυκλωμένος από παλιά παιχνίδια, σκονισμένα βιβλία και άλλα μικροκαλλιτεχνήματα. Η αυθύπαρκτη υπόστασή τους του δίνει το story του κάθε έργου. Χαρακτηριστικά αναφέρει η Erlanson για τον Ρύντεν: του ψυθιρίζουν με τις μυριάδες φωνές τους, σπινθηροβολώντας μακρινές αναμνήσεις και σφυρηλατούν παράξενες συνδέσεις.  Κατέχοντας, λοιπόν, η νοσταλγία μεγάλο μέρος ευθύνης στην παραγωγική του διαδικασία, τον οδηγεί σε εκκεντρικής «αγνότητας» απεικονίσεις.

Έχει χαρακτηριστεί ως μέντορας του στυλ. Δεν είναι μόνο οι αγνές φιγούρες που ξεχωρίζουν. Ακολουθεί μια πανομοιότυπη τεχνική απεικόνισης σε καθέ έργο του. Μεγάλα μάτια, στοχευμένο βλέμμα, μειδίαμα ακρώς πονηρό. Ακόμη και οι θεωρητικά ανέκφραστες φιγούρες του δίνουν μια σκευωραία αίσθηση. Δεν θεωρώ, όπως έχει διατυπωθεί, υπάρχει μια περιρρέουσα αγνότητα. Περισσότερο πιστεύω ότι ο Ρύντεν και οι χαρακτήρες εμπαίζουν το κοινό τους με αυτή την παιχνιδο-φανή ατμόσφαιρα. Θέλετε από σκόπιμη βούληση… Ή ίσως είναι το ασυνείδητο μέρος του δημιουργού που αποτυπώνεται αυτόματα…  Ή μπορεί και να είναι η ορθή πιστή αναπαράσταση της αλήθειας που δεν υπακούει σε νόρμες…

Πάντως δεν χαρακτηρίζεται από άδολη αγνότητα.  Δείγματα της αρνούμενης από τον ίδιο τον δημιουργό αγνότητας είναι η σειρά εκθεμάτων Blood… Η σειρά αποτελείται από ζωγραφιστά εκθέματα με θέματα, την Θλίψη και τον Τρόμο και βασικό μοτίβο, τι άλλο παρά το αίμα.

Και όχι μόνο…

Αυτή τη στιγμή κυκλοφορούν πολλές ξένες έντυπες εκδόσεις με τις συλλογές του.

Κορυφαία και επίκαιρη των ενημερών είναι η έκδοση Pinxit από τον αγγλικό εκδοτικό όμιλο Taschen. Είναι μια πολύ φρέσκια έκδοση.  Κυκλοφορεί με τον υπότιτλο Fuzzy bunnies, big-eyed girls, meat, magic, and mystery(Mark Ryden’s carnival of curiosities) σε τρεις γλώσσες, αγγλικά, γαλλικά και γερμανικά. Είναι μια καλλιτεχνική έκδοση που άξια τον τοποθετεί στον Όλυμπο του Pop Σουρεαλισμού.  Η τιμή του είναι στα 650 δολάρια και κυκλοφορεί μόνο σε 10οο αντίτυπα. Εκτός από την άριστη ποιότητα χαρτιού και το περίτεχνο με χρυσό γέμισμα εξώφυλλό του, πωλείται μέσα σε πολυτελές κουτί  από  ύφασμα. Κυκλοφορούσε επίσης σε ειδικού τύπου χαρτί από μετάξι σε 50 αντίτυπα, κοστολογούμενο σε 3,500 δολάρια, αλλά ξεπουλήθηκε σε λίγες μόνο ημέρες.

Αξίζει να αναζητήσετε online για το έργο του, καθώς δεν υπάρχει κάποια ελληνική έκδοση.

Υπάρχει και το site του ίδιου του δημιουργού: http://www.markryden.com/index.html