Singule

της Ιωάννας Ιωαννίδου

Μέχρι σήμερα, σας έχω μιλήσει για αδιέξοδες αγάπες, για χιλοπιτοφοβικές συμπεριφορές, για φιλίες που τέλειωσαν και άλλα πολλά. Πάντα έριχνα το φταίξιμο στους πρωταγωνιστές (σε μενα , σε σένα , σ’ εκείνους). Αυτό για το οποίο απέφευγα να μιλήσω ήταν ο χρόνος. Το κακό ή καλό “timing” που άλλοτε μας φέρνει αντιμέτωπους με την καλύτερη ευκαιρία για δράση κι άλλοτε μας βυθίζει στο σκοτάδι. Γιατί υπάρχουν πολλά επειδή. Ναι, αιτίες που αγνοούμε και μας θυμώνουν. Ο ανθρώπινος νους δε γνωρίζει από τις ευεργετικές ιδιότητες της παρηγορητικής παροιμίας « Κάθε εμπόδιο για καλό» . Όσο κι αν προσπάθησα ούτε εγώ κατάφερα να ταυτιστώ και να ξεπεράσω ότι αυτό που με εμποδίζει, με κρατάει μακριά από αυτό που σχεδιάζω, είναι για καλό. Η ζωή  αντιγράφει το στίβο και τα εμπόδια είναι αρεστά μόνο όταν καταφέρνεις τα περνάς και να φτάνεις στο τέρμα.

Bad timing Vs Friendship (strong bonds)

Η χειρότερη μορφή του «bad timing» είναι ο κακός συγχρονισμός με τους γύρω σου. Αυτές οι άκρως “akward moments” που όσο κι αν θες να δεις άτομα που σου έχουν λείψει, ο Μέρφι , το σύμπαν (η πλάση όλη) γελάει χαιρέκακα εις βάρος σου. Όταν έχω ελεύθερο χρόνο, οι φίλοι μου δουλεύουν. Και όταν εγώ πνίγομαι σε δουλειά και διάβασμα, πάντα κάποιος εμφανίζεται να με ξεσηκώσει για βόλτα και αποδράσεις.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η σχέση μου με την αρχισυντάκτρια του “singule”. Παρόλο που τη γνωρίζω από την αρχή της φοιτητικής ζωής στη Θεσσαλονίκη, τα τελευταία δύο χρόνια είναι κάτι παραπάνω από ανέφικτο να βρεθούμε. Αποφοίτησε, επέστρεψε στην Κομοτηνή(όχι στην άλλη άκρη της γης) και η μοναδική φορά που ήπιαμε καφέ στο μπαλκόνι της, ήταν ένα (τυχαίο και απρογραμμάτιστο)Σ/Κ  που ήμουν εκεί για δουλειά.

Πέρασε σχεδόν όλο το summer 2012 με την υπόσχεση πως εγώ θα πάω Κομοτηνή να τη δω. Κι όσο εγώ σχεδίαζα, τόσο ο Μέρφι  γελούσε. Όταν εγώ δούλευα η  Μάρω χαλάρωνε και όταν κατάφερα να πάρω άδεια εκείνη επέστρεφε στη δουλειά. Το μόνο παρήγορο, είναι πως με μερικούς ανθρώπους όσο κι αν μας πολεμάει η κατάρα του «bad timing», τίποτα δεν μπορεί να αλλοιώσει (ούτε καν θαμπώσει) τη μεταξύ μας σχέση.

Bad timing Vs Love

Το «bad timing» έχει κι άλλες εκφάνσεις. Καμιά φορά έχει να πολεμήσει, διαχειριστεί τις νέες αφίξεις στη ζωή μας. Δεν έχει σημασία μόνο ποιος μπαίνει στη ζωή μας αλλά και πότε μπαίνει. Η έννοια της χρονικής εισόδου (και εξόδου μπορώ να πω) είναι αυτή που συχνά διαμορφώνει τις εμπειρίες-αναμνήσεις  που καλούμαστε να ζήσουμε. Άλλοτε πετυχαίνεις το σωστό άνθρωπο τη λάθος στιγμή και “vice verca”. Αυτή είναι ίσως και η μόνη πλευρά που το «timing»  έχει μια κάποια λογική. Κακά τα ψέματα, οι στιγμές μου και οι στιγμές σου και οι στιγμές τους δεν γίνεται να συμπέφτουν πάντα. Τι εννοώ; Μπορεί τον ιδανικό για σένα να τον γνώρισες μόλις χώρισες (από μακροχρόνια σχέση) και αποφάσισες να διπλοκλειδώσεις και να μην ανοίξεις σε κανέναν όσο  ευγενικά κι αν χτυπάει . Ναι, είναι ο ίδιος που ενδεχομένως λίγο παρακάτω να θυμηθείς, σκεφτείς, ανακαλύψεις πως άξιζε αλλά δεν ήσουν σε «mood»  να το προσέξεις. Η αληγορία εδώ λέει πως «Αυτό που δεν συμβαίνει τη στιγμή που το θες, δεν σημαίνει πως δεν θα συμβεί ποτέ. Απλά τώρα δεν είσαι έτοιμη γι’ αυτό.»

Προσωπικά δε ξέρω κατά πόσο ο Κοέλιο έχει δίκιο. Αν αυτό που μας προσπερνάει ή το προσπερνάμε εμείς γιατί δεν το βλέπουμε, θα εμφανιστεί μπροστά μας σε μια επόμενη στροφή. Αλλά, αν ο έρωτας είναι σαν το φαγητό πόσο καλός chef  πρέπει να είσαι για να το ξαναζεστάνεις χωρίς να αλλοιωθεί;

Bad timing Vs Dreams

Όταν η κακή χρονική στιγμή καταστρέφει αυτό που ονειρεύεσαι, αυτό που θες περισσότερο στη ζωή σου, τότε ούτε εγώ ούτε κανένας Κοέλιο μπορεί να δώσει τσιτάτα αισιοδοξίας με αντίκρυσμα. Δεν ξέρω, αν μπορώ να δώσω συμβουλή σ’ αυτό αλλά από προσωπική μου πείρα-δράμα ξέρω δύο τρόπους να το διαχειριστείς. Όχι, το να κόψεις τις φλέβες σου δεν είναι λύση. Η πρώτη αντίδραση, σκέψη όταν αποτυγχάνεις γιατί 1) Κόμπλαρες να μιλήσεις, πεις ότι ακριβώς σκεφτόσουν στη συνέντευξη 2) Είχες τόσο άγχος να κάνεις καλή εντύπωση που έτρεμες σαν το ψάρι ή 3) απλά γιατί υπερεκτίμησες τις ικανότητές σου και θεώρησες δεδομένη την επιτυχία, είναι απλά να το διαγράφεις από τη μνήμη σου. Είναι η μέθοδος της επιλεκτικής αμνησίας και εφαρμόζεται με μεγάλη επιτυχία, αρκεί να σταματήσεις να μιλάς, διηγείσαι για αυτό που ήθελες και «ΔΕΝ» κατάφερες να πετύχεις λόγω της κακής στιγμής. Πριν βιαστείς να καταδικάσεις την τακτική μου σκέψου αν οι 1000000 φορές που έχεις διηγηθεί την πονεμένη ιστορία σου για την αποτυχημένη συνέντευξη, την εκτός deadline εργασία κλπ., κέρδισες κάτι. Να σου πω εγώ; Τίποτα απολύτως. Το μόνο σίγουρο επίτευγμά κάθε παρόμοιας αντίδρασης του τύπου «Είμαι ένα ταπεινό χαμομηλάκι, ακούστε να σας πω» είναι να πείσεις τον εαυτό σου πως είσαι ένας “looser”. Και αυτό δεν έχει να κάνει με το timing αλλά με τις επιλογές σου. Οι “loosers” μιλάνε για όνειρα και αποτυχίες και οι “dreamers” κυνηγάνε τα όνειρα και μαθαίνουν από αυτές. Εσύ επιλέγεις με ποιους θες να σαι.

Ότι κι αν έχω πει ως τώρα κι ότι θα πω στη συνέχεια … εσείς να θυμάστε να αμφιβάλετε για αυτό που τρέχει και να ακολουθείτε εκείνο που αργεί..