Singule

Είμαστε καθ’ οδόν για τις δημοτικές εκλογές, αλλά και ευρω-εκλογές. Δεν έχει καλά – καλά ξεκινήσει η προεκλογική περίοδος και παρακολουθούμε τα πρώτα δειλά βήματα των νέων υποψηφίων. Οι παλιοί – συνήθεις ύποπτοι- παραμένουν σιωπηλοί. Θέλουν ή δεν θέλουν να συνεχίσουν την θητεία τους, ασαφές! Μόνο υποψίες, για το αν τελικά δεν θέλουν, ότι η επιλογή αυτή οφείλεται στην τραγικότητα του καλλικράτειου δήμου μας. Παράλληλα, οι πιο δραστήριοι υποψήφιοι που βιαστήκαν να δηλώσουν παρόν, γίνονται ανέκδοτο στις αντίπαλες παρατάξεις. Όλο αυτό το τοπίο συμπληρώνεται από πολλά μικρά νέα πολιτικά μορφώματα -με τα ονόματά τους να μην έχουν δοθεί στη δημοσιότητα, – ενώ, οι παλαιοί αναμενόμενοι συνδιασμοί ανατρέπονται, καθώς πολιτικά «χ» πρόσωπα ασπάζονται και εναγκαλιάζονται με πολιτικές ιδεολογίες που τα προηγούμενα χρόνια ήταν στην απέναντι όχθη. Και εν τέλει, καθώς είμαστε λίγο πριν μπούμε στην προεκλογική περίοδο, διερωτώμαι για το τι θα ήθελα να ακούσω από τις προ-εκλογικές εξαγγελίες:

1. πολιτικές θέσεις έξω από ανεφάρμοστες κομματικές ιδεολογίες;

2. σταθερότητα απόψεων;

3. βιογραφικά που θα έδειχναν ανθρώπους με κοινωνικό ενδιαφέρον (όχι μέσα από προγραμματικές εξαγγελίες για δημιουργία προγραμμάτων πρόνοιας, αλλά με – ίσως, – συμμετοχή ακόμη και σε εθελοντικά προγράμματα τα προηγούμενα χρόνια)

4. άρνηση των μισθώσεων που επιφυλλάσσουν οι βολικές καρέκλες;

5. σίγουρα, όχι υποσχέσεις για διόρθωση των πεζοδρομίων ή του ήδη υπάρχοντος ποδηλατόδρομου (θα μου θύμιζαν το γεφύρι της Άρτας: το πρωί το χτίζαν, το βράδυ γκρεμιζόταν, γιατί ο κάθε δήμαρχος τους δικούς του μισθων»όταν»);

και μάλλον πολλά άλλα…