Singule

της Νερίνας Πάρη

Eίμαι σε ηλικία που βαριέμαι να βγαίνω το Σάββατο. Δεν μπορώ την τόση πολυκοσμία, τους σηκωμένους γιακάδες, τα λεπτά τσιγάρα που κρατάνε με νόημα μερικές, τα ποτά στα χέρια, τα άδεια βλέμματα, τα γεμάτα τασάκια, την απόγνωση για λίγα ψίχουλα προσοχής, να γίνεται γύρω σου χαμός κι όμως να νιώθεις τόσο μόνος.

Είμαι σε ηλικία που όταν είναι να βγω το βράδυ, σκέφτομαι αν θα βρούμε τραπεζάκι να καθίσουμε. Ή έστω σκαμπό.

Είμαι σε ηλικία που «δεν είναι λίγο δυνατά η μουσική σε αυτήν την καφετέρια;»

Είμαι σε ηλικία που έμαθα να αντέχω, αλλά όχι να ανέχομαι.

Είμαι σε ηλικία που θέλω έναν άνθρωπο να περπατάει δίπλα μου, κι όχι να τρέχουμε ο ένας πίσω από τον άλλον. Που δεν μου αρκούν οι υποσχέσεις χωρίς πράξεις. Που έμαθα να ακούω τον πρόλογο με τα αυτιά μου, παρά με την καρδιά μου.

Είμαι σε ηλικία που βλέπω το σώμα μου να αλλάζει-όχι να γερνάει ακόμη, αλλά να αλλάζει. Να χρειάζεται δυο μέρες ξεκούρασης για κάθε μία βραδιά έντονου ξενυχτιού κι αλκοόλ. Τέσσερις μέρες γυμναστικής αντί για δύο για να βλέπω τα ίδια αποτελέσματα στον καθρέφτη.

Είμαι σε ηλικία που ό,τι τρώω σε ένα μήνα φαίνεται στο σώμα μου. Μη σου πω σε μια βδομάδα. Που η υγιεινή διατροφή είναι μονόδρομος κι όχι απλά επιλογή. Που οι φακές είναι υγιεινές και τις επιβάλλω και στα παιδιά του γείτονα που προσέχω όταν λείπουν οι γονείς τους.

Είμαι σε ηλικία που το τραγούδι της Celine Dion « All by myself» αρχίζει να σημαίνει κάτι για μένα. Που σκέφτομαι το μέλλον λίγο πιο σοβαρά. Που οι εφήμερες σχέσεις μου προσφέρουν πολύ λιγότερες στιγμές ευχαρίστησης και μεγαλύτερο κενό όταν τελειώνουν. Που μπορώ να τα φτιάξω τόσο με έναν 25αρη όσο και με έναν 35αρη και να είναι και οι δύο εξίσου ερωτευμένοι μ’ εμένα. Αλλά να αφήνω να με πολιορκεί με κάθε τρόπο κι ένας 30αρης.

Είμαι σε ηλικία που είμαι πιο όμορφη από ποτέ. Ξέρω ποιο χρώμα μαλλιού μου ταιριάζει τέλεια, αφού έχω ήδη δοκιμάσει ΟΛΗ την παλέτα του Πικάσο στο κεφάλι μου, ποιο βάψιμο αναδεικνύει τέλεια τα χαρακτηριστικά μου, χωρίς να μοιάζω με σοβατισμένη κινέζα που μόλις τελείωσε την παράσταση με το παρασόλι της. Ξέρω ποια ρούχα με κολακεύουν και κρύβουν τις –λιγοστές- ατέλειές μου. Α! Κι έχω αυτοπεποίθηση. Παντού. Έχω διανύσει μία διαδρομή που επαγγελματικά με τοποθετεί στον διάδρομο της απογείωσης, κι οι μηχανές μου έχουν ήδη ανάψει and I am ready for take-off – all passengers please be seated. Προσωπικά, έχω φάει ένα καζάνι χυλόπιτες κι άλλο ένα γκουρμέ απολαύσεις, έχω αγαπήσει κι έχω αγαπηθεί, έχω συγχωρέσει κι έχω συγχωρεθεί, κι έχω καταλήξει στο τι δεν θέλω σίγουρα και νομίζω πως ξέρω τι θέλω αρκετά σίγουρα.

Είμαι σε ηλικία που οι άπειροι φίλοι και γνωστοί στο facebook μεταφράζονται σε δυο φίλες που είχα από την εποχή που πήγαινα δημοτικό, ήμουν χοντρή με τεράστια γυαλιά μυωπίας και σκάλιζα την μύτη μου. Αυτές οι δυο φίλες μου είναι όλα τα καράβια, κι όλα τα τρένα, κι όλα τα αεροπλάνα κι είναι πάντα ΕΚΕΙ που είμαι κι εγώ όταν τις χρειάζομαι. Κι όταν δεν τις χρειάζομαι, πάλι εκεί είναι, κι αυτό είναι το τέλειο της υπόθεσης.

Είμαι σε ηλικία που κατάλαβα τι στο καλό έκαναν τόσα χρόνια η μαμά, ο μπαμπάς και η γιαγιά μου. Με μεγάλωναν με αυτόν τον τρόπο ώστε σήμερα να μην τους χρειάζομαι. Μαμά, μπαμπά, γιαγιά, σας ευχαριστώ.

Επίσης, είμαι σε ηλικία που κατάλαβα τι ρόλο βαρούσε πάντα ο αδερφός μου στην ζωή μου. Τον καλύτερο.

Είμαι σε ηλικία που έχω δίπλωμα αυτοκινήτου κι αυτοκίνητο δικό μου επίσης, κι είμαι η ίδια εγώ που επικρίνω τις επικίνδυνες προσπεράσεις και βρίζω τις γυναίκες οδηγούς όταν πάνε με 50 χλμ/ώρα στον περιφερειακό. Αλλά υπερασπίζομαι μέχρι θανάτου το δικαίωμά τους να οδηγούν για να ξεφεύγουν από αυτόν τον ανδροκρατούμενο κόσμο όποτε θελήσουν. Για να πάνε τα παιδιά τους σχολείο. Ή απλά για να παρκάρουν πιάνοντας δυο θέσεις στο πάρκινγκ έξω από το σούπερ μάρκετ.

Είμαι σε ηλικία που μπορώ να συντηρήσω ένα σπίτι μόνη μου. Ή θα έπρεπε να μπορώ, αν εξαιρέσουμε την κρίση που μαστίζει την χώρα μας. Αλλά είμαι και σε ηλικία που έμαθα να μην γκρινιάζω.

Είμαι σε ηλικία που μπορώ να χορεύω στα κλαμπ σαν επαγγελματίας χορεύτρια και να ανεβαίνω στα τραπέζια όταν πηγαίνω στα μπουζούκια, αλλά προτιμώ να γευματίζω σε ένα ωραίο εστιατόριο με τους φίλους μου και να λέμε τα νέα μας ή να πηγαίνω σινεμά με την σχέση μου.

Είμαι σε ηλικία που το «been there, done that» είναι το μότο μου και ψάχνω για κάτι που δεν έχω γευτεί/κάνει/δοκιμάσει/πάει.

Είμαι σε ηλικία που ο σύντροφός μου ξεκινάει να με βγάλει μια βόλτα στην παραλία και καταλήγουμε να γυρνάμε σπίτι άρον άρον επειδή τον πόνεσε η μέση του από τη υγρασία. Και είμαι σε ηλικία που δεν τον παρατάω γι’ αυτόν τον λόγο.

Είμαι σε ηλικία που έχω ταξιδέψει κι έχω διαβάσει πολύ, αλλά γνωρίζω ότι είμαι ακόμη στην αρχή κι ότι ακόμη κι αν ζήσω εφτά ζωές, πάλι δεν θα είναι αρκετές να κάνω όλα όσα θέλω.

Είμαι στην ηλικία που έμαθα να συμβιβάζομαι αλλά όχι να ισοπεδώνω τις αξίες και τα πιστεύω μου. Είμαι στην ηλικία που έμαθα να έχω αξιοπρέπεια, να απαιτώ σεβασμό και να είμαι πάντα «κυρία», όχι μόνο μέσα στην τάξη με τα παιδιά μου. Είμαι στην ηλικία που επιλέγω τους ανθρώπους που μένουν στην ζωή μου και χαμογελώ στους υπόλοιπους.

Είμαι στην ηλικία που έχω αγκαλιάσει το παρελθόν μου, ζω με ένταση το παρόν και ατενίζω με αισιοδοξία το μέλλον.

Είμαι στην ηλικία που ξέρω ποια είμαι και πού στέκομαι.. αλλά κυρίως…

Είμαι στην ηλικία που ΣΗΜΕΡΑ είμαι ΝΕΟΤΕΡΗ από ό,τι θα είμαι ΑΥΡΙΟ.