Singule

της Πολίτου Μαρούλας

Η υπερμεγένθυση ήταν ανέκαθεν ένα χαρακτηριστικό του διαδυκτίου. Με αφορμή το πρόσφατο άρθρο για τις μανούλες του facebook πρέπει επιτέλους να ειπωθούν και κάποια πράγματα, τα οποία δεν υπαγορεύονται ούτε από τον φανατισμό, ούτε από την υπέρμετρη φιλοσοφία, ούτε από την συναισθηματικών κατάσταση στην οποία εμπλέκονται οι αναγνώστες του κειμένου.

Το παραπέμπω, φυσικά, για να μην γινόμαστε και υποκριτές των λεγομένων και να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας:

http://www.gazzetta.gr/plus/article/708414/manoyles-toy-facebook-ayti-i-paranoiki-mastiga-pics

Το άρθρο έχει κάνει πάταγο! Και γιατί; Ενώ αποτελεί τρολιά, διαβάζεται κατά κόρον! Αλλά, η ομάδα δημοσίευσης δεν φαντάζεται ουδόλως ότι αυτοί που διαβάζουν το κείμενο είναι η κατηγορία εκείνη στην οποία επιτίθενται! Οργισμένες μάνες, ενωμένες, ποτέ νικημένες το διαβάζουν, το ποστάρουν, πατάνε και like, αποδεικνύοντας για ακόμη μια φορά το φιλελεύθερο ιδεολογικό τους σύστημα πως  και πως τελικά, αυτόν τον κόσμο γυναίκες έπρεπε να τον κυβερνάνε! Καλά, δεν θα μείνουμε και στα σχόλια που γίνονται!

Αρχικά, πριν αποδομήσω την τρολιά, θα ήθελα να μου απαντήσει κάποιος το γιατί αυτοί οι οποίοι θεωρούν τις γλυκές τους μανούλες τραγικές και φύσεις που έχουν την τάση να τραγικοποιούν τα πάντα, κάνουν κάτι τραγικό- τραγικοποιούν οι ίδιοι εντελώς μια κατάσταση; Πάντως τα εύσημα κακίας και ασυνειδησίας, (α!) και ανημερότητας τα πέρνουν σίγουρα! Μήπως να ιδρύσω τα δικά μου Όσκαρ; Ποσο όμορφη ήταν αυτή η τελετή, αν και είχε τα χαμηλότερα ποσοστά τηλεθέασης;

1. Παρανοϊκή μάστιγα; Έ, ναι μάστιγα αν υποθέσεις ότι έτσι βιώνει  ο συγκεκριμένος αρθρογράφος (που κρύβεται, παρεπιπτόντως, πίσω από την ομάδα δημοσίευσης) την φροϋδική σχέση του με την μητέρα του. Πόσα «όχι» θα άκουσε ο δύστυχος; Πόση γλυκιά αυταπάρνηση για χάρη της ικανοποίησης των προσδοκιων απέναντι στο οικογενειακό  περιβάλλον; Ίσως και μια καταπιεσμένη σεξουαλικότητα;
2. Παρανοϊκή μάστιγα; Δηλαδή, τι εννοεί; Πρέπει να αρχίσουμε να φοβόμαστε; Στα πλαίσια της κυνδινολογίας πάντοτες… χάριν αναγνωσιμότητας πάντοτες. Συνεχίζω, γλυκέ μου τρολατζή… Επ’ απειλής κρεμόμαστε από τους παραγωγικούς μαστούς των  ελληνίδων  μανάδων; Ή μήπως γιατί εσείς παρανοείτε το περιεχόμενο της μάστιγας; Δεν κατανοείτε μήπως τι πραγματικά συμβαίνει; Ίσως, αν ξεκινούσατε από την  ηλεκτρονικό-ποίηση της κοινωνικής πραγματικότας;
3. Υπάρχει ένα κλειστό group; Εγώ γιατί  ξέρω περισσότερα; Μήπως παραπληροφορείτε  τον κόσμο, κύριε Τρολάκια;
4. Να μην σχολιάσω  την έλλειψη συνεκτικότηταςτου  κειμένου σας! Αλήθεια, ακόμη δεν κατανοείτε αυτό τον όρο; Σας πάω πολύ πίσω, κύριε Τ; Δεν πρέπει να  είχατε γράψει καλά στις πανελήνιες και ακόμη ανατρωτιέστε το γιατί; Και τώρα, που αναφέρομαι στην προσωπική σας ζωή, γιατί τραγικοποιείτε τα πάντα; δεν σας έμαθαν να λέτε «ευχαριστώ» και για τά «όχι» που ακούσατε; Είναι και αυτά χρήσιμα ξέρετε, αν  τα χρησιμοποιήσετε  προς  όφελός  σας.
5. «Το χειρότερο; Μεγαλώνουν παιδιά… Η μητρότητα είναι, χωρίς αμφιβολία, μια αμήχανη κατάσταση.»,  Πράγματι, νομίζω  ο γράφων το άρθρο βρίσκεται σε αμήχανία! Μάλλον, δεν έχει γίνει ακόμη μανούλα! Γιατί, θα ήξερε  πόσο πολυμήχανες είναι οι μάνες! Ό,τι ξέρουν πάντα  τι  να κάνουν, με   αλάθητο το ένστικτό  τους.Και δημοκρατικές εκ πεποιθήσεως, αναζητούν πάντα μια δεύτερη γνώμη. Τις περισσότερες φορές για να επιβεβαιώσουν την ορθότητα των ενεργειών τους. 
6. Και ας μην ξεχνάμε το βασικότερο, σε μια εποχή άμεσης πρόσβασης στην πληροφόρηση, δεν υπάρχουν απορίες που να μην έχουν τρόπο τινά καλυφθεί, ακόμη και πριν από την εντρυφή στις κλειστές αυτές ομάδες.
7.  «Και όταν η νέα μητέρα συνειδητοποιήσει πως το παιδί της δεν διαθέτει προσπέκτους με οδηγίες χρήσης, τι κάνει; Απάντηση: μπαίνει σε ένα γκρουπ στο Facebook και μοιράζεται τις ανησυχίες της με τυχαίες ψυχοπαθείς θεούσες που ζουν σε ένα παράλληλο, μεσαιωνικό σύμπαν.» Τι να πρωτοσχολιάσουμε; Την κακεντρέχεια που λειτουργεί σε βάρος της πληροφόρησης; Το πόσο απέχει αυτή η άποψη από την πατρότητα και την μητρότητα; Την μακριά νυχτωμένη άποψη για το πώς λειτουργεί η όλη η κατάσταση με την βιομηχανιοποίηση των πάντων για την ανατροφή ενός παιδιού; Σε αυτό θα μείνω, και δεν θα σχολιάσω, ακόμη και την έλλειψη ψυχολογικών, ιστορικών και κοινωνικών γνώσεων (μάλλον γιατί ο γράφων ζει μόνο διαδικτυακά, στο δικό του σύμπαν και δεν έχει προσωπική ζωή). Αγαπητέ, όταν ο καθείς μας αντιμετωπίζει έναν επαγγελματία του είδους σε κάθε περίπτωση που αναζητά λύση για το πιθανό πρόβλημα του, και το μόνο που συμβαίνει, είναι η παρότρυνση προς καταναλωτικές ενέργειες, η φιλικές επισημάνσεις από εμπειρίας γενομένες είναι περισσότερο σημαντικές από οτιδήποτε. Για παράδειγμα, το κοινό μυστικό πως όλοι οι γιατροί τα παίρνουν από κάποιες εταιρείες, και η πληροφόρηση που παρέχουν για την λύση του προβλήματος είναι μια βιομηχανική φόρμουλα/ υπηρεσία/ προϊον, καθιστά πιο γόνιμη την επαφή με ανθρώπους που έχουν βιώσει μια ανάλογη κατάσταση. Οι απαντήσεις που δίνονται, στην περίπτωσή μας, από μανάδες είναι πιο προσοδοφόρες από άποψη ειλικρίνειας, πραγματιστικών δεδομένων, εναλλακτικών προτάσεων.  Οι μανούλες δεν απορρίπτουν την επαγγελματική γνώμη, αλλά την ελέγχουν, την επεξεργάζονται και αποφασίζουν. Από πότε, λοιπό, η κριτική στάση έπαψε να είναι ζητούμενο; Μήπως ο σάλος έγινε γιατί το αδύναμο φύλο ξεσπάθωσε και αντιστάθηκε στον καπιταλισμό; Ή ο λόγος που τρολάρεται έτσι, κύριε Τ., είναι οι σεξιστικές σας απόψεις που μειώνουν την γυναικεία υπόσταση σε άβουλο, πειθήνιο, ανυπεράσπιστο ον;
8. Τέλος, τα παραδείγματα που  επιλέγονται  κάθε άλλο παρά ενδεικτικά μπορούν να  θεωρηθούν.  Όσο υπεράνω φαντασίας και αν φαίνονται, αλλό τόσο επίπλαστη  είναι  και η  επιλογή  τους ως αντιπροσωπευτικών του συνόλου!

Νομίζω, μπορούν να ειπωθούν  ακόμη  πολλά…