Singule

Aπό την Κωνσταντέλου Ελένη , φιλόλογο ΑΠΘ 

Ένα γνωμικό χιλιοειπωμένο  από όλους μας, μα κυρίως από ανθρώπους μεγαλύτερους που οι εμπειρίες τους έχουν κάνει λίγο παραπάνω σοφότερους από εμάς. Μάλιστα  μόλις πρόσφατα ανακάλυψα ότι το συγκεκριμένο είναι απόφθεγμα του Καναδού συγγραφέα Bryan Tracy (1944) .Όλοι γνωρίζουμε ‘ιδίοις όμμασι’ τη δύσκολη περίοδο που βιώνει η χώρα μας και συγχρόνως  την κρίση που περνούν τα ήθη και οι αξίες των ανθρώπων. Άνθρωποι όλων των ηλικιών και ανάμεσα τους παιδιά έχουν φθάσει στη χώρα μας ως πρόσφυγες  στη προσπάθεια τους  να εξασφαλίσουν καλύτερες συνθήκες  διαβίωσης και πολύ περισσότερο την επιβίωση τους.

Τροφή, ρουχισμός, μόρφωση, όνειρα , ελπίδες… όλα στοιβαγμένα στο ίδιο σακί με κάποια από αυτά μάλιστα να φαντάζουν και ουτοπικά. Και τώρα το μεγάλο ερώτημα προς όλους μας.   Είμαστε πρόθυμοι να βοηθήσουμε ?? Φυσικά δεν εννοώ μόνο με λόγια και βαρύγδουπες  δηλώσεις , αλλά με πράξεις!!!  Γιατί είναι προτιμότερο να κάνεις παρά να λες!  Και αν λοιπόν θέλουμε να βοηθήσουμε  ποια είναι τα οφέλη αυτής της πράξης???  Η κοινωνική προσφορά γίνεται με σκοπό την αλληλεγγύη, τη συμπόνια και τη συμπαράσταση. Αναμφίβολα, το να προσφέρει κάποιος βοήθεια ανιδιοτελώς , δηλαδή χωρίς να περιμένει κάποιο αντάλλαγμα είναι υπέρτατη αξία.  Το ‘καλό’ που κάνει κάποιος επιστρέφει πίσω μέσω των  συναισθημάτων που νιώθει. Αγάπη , χαρά, ικανοποίηση  και αρκετές φορές και πόνο μπαίνοντας για λίγο στη θέση του άλλου. Μάλιστα όσο πιο έντονος  είναι ο βαθμός των συναισθημάτων τόσο πιο ζωντανός νιώθεις. Γίνεσαι καλύτερος άνθρωπος και παράλληλα αποτελείς κίνητρο για κάποιους άλλους… ίσως  πιο σκληρούς!  Βέβαια κατά τη γνώμη μου το πολυτιμότερο αγαθό που ‘αποκτά’ κάποιος στο δούναι και λαβείν της κοινωνικής προσφοράς είναι η επαγρύπνιση  και η ενεργή συμμετοχή  στα προβλήματα που τον περικυκλώνουν προς αναζήτηση πάντα μιας λύσης.  Δίνει και συγχρόνως παίρνει, γιατί σημασία δεν έχει ο προορισμός αλλά κυρίως  το ταξίδι…. και όσα «συλλέγει» κατά τη διάρκεια του!!!!