Singule

Από την Κωνσταντέλου Ελένη, Φιλόλογο ΑΠΘ

-Επάγγελμα-επιστήμη? Όρος πολυσυζητημένος  και με μεγάλη σημασία πόσο μάλιστα την περίοδο που βιώνουμε.

Κάπου εκεί στην ηλικία των 16 με 18  κάθε έφηβος αρχίζει να προβληματίζεται , να ερευνά και πολλές φορές έπειτα από πολλαπλές αλλαγές να κατασταλάζει στον κλάδο, τον οποίο θέλει να ακολουθήσει, να ειδικευτεί και συνεπώς στο μέλλον να γίνει  ένας άριστος επαγγελματίας ή ένας διακεκριμένος επιστήμονας. ( όσο είναι πλέον εφικτό)

Όλοι μας, από τη στιγμή που αρχίζουμε να θυμόμαστε τον εαυτό μας, όντας σε μικρή ηλικία αρχίζουμε να μιμούμαστε άτομα, επαγγέλματα, ρόλους  και δεν είναι καθόλου τυχαίο πως αν ρωτήσεις κάποιον ‘μπόμπιρα’ τί θέλει να γίνει όταν μεγαλώσει θα σου απαντήσει ένα από τα πιο ‘φανταχτερά’ επαγγέλματα όπως δάσκαλος, πιλότος, αστυνομικός, γιατρός κ.α.

Και αυτό γιατί όλοι είναι φιγούρες με τις οποίες συναναστρέφεται στην καθημερινότητα του ή μέσω των ΜΜΕ έρχεται σε επαφή.

-Πόσοι είναι αυτοί όμως που παραμένουν πιστοί στην αρχική τους θέση-επιλογή?

Και ποιό είναι πλέον το κριτήριο, με το οποίο επιλέγει  κανείς το επάγγελμα που θα κάνει? Δύσκολοι οι καιροί που βιώνουμε και ακόμη πιο δύσκολη η απόφαση που καλείσαι να πάρεις-απόφαση ζωής.

Παλιότερα επέλεγαν επαγγέλματα όχι με βάση την προσωπική επιθυμία , αλλά με βάση την οικονομική ευμάρεια που αυτό εξασφάλιζε σε κάποιον. Πλέον αυτό θεωρείται όνειρο μακρινό. Άρα , καταλήγουμε στο συμπέρασμα πως η επιλογή επαγγέλματος πρέπει να γίνεται με βάση την ψυχική πληρότητα του ατόμου , τις κλίσεις και τα ενδιαφέροντα του, να κάνει το επάγγελμα όπως ακριβώς και τα χόμπυ του, γιατί δεν πρόκειται για μια μέρα μα για μια ολόκληρη ζωή!!

Όταν επέλεξα να  ακολουθήσω το επάγγελμα του παιδαγωγού και συγκεκριμένα του φιλολόγου τα σχόλια ήταν ποικίλα. Σε καμία περίπτωση όμως δεν μετανιώνω. Συναναστρέφομαι με παιδιά και αυτό δεν θα το άλλαζα με όλο το χρυσάφι του κόσμου.

Να κάνετε πάντα αυτό που πραγματικά σας ευχαριστεί με υπομονή και επιμονή & όλα θα έρθουν στην ώρα τους!