της Ιωάννας Ιωαννίδου
I lost me … since I loved you…
Λένε πως οι μεγάλες αγάπες πάνε στον παράδεισο… αφού πρώτα σε στείλουν στη κόλαση… Λένε πως όταν αγαπάς κάτι και το αφήσεις να φύγει, αν γυρίσει πίσω, σημαίνει πως είναι δικό σου. Διαφορετικά δεν ήταν ποτέ. Εξαρτάται βέβαια το πως θα γυρίσει και γιατί θα γυρίσει. Καλώς ή κακώς τα δεδομένα στη ζωή μας και τις σταθερές αξίες, κανείς δεν τις αποχωρίζετε εύκολα- πόσο μάλλον όταν αυτές προσφέρονται αβίαστα.
Όπως λέει και μια φίλη μου: Το πάνω χέρι στη σχέση (οποιασδήποτε μορφή σχέσης, θα συμπληρώσω εγώ) το ‘ χει πάντα αυτός που νοιάζεται λιγότερο ή καθόλου. Ο ευνοημένος σε τέτοιους είδους σχέσεις υπεροχής μπορεί να ‘ναι και η γυναίκα. Επίσης, το ότι θα βρεθεί στη πλεονεκτική θέση, να κάνει τον άλλον μαριονέτα στα χέρια του, δε σημαίνει ότι είναι συναισθηματικά ανάπηρος. Απλά δεν είναι ερωτευμένος. Δυστυχώς δύσκολα να σε νιώσει κάποιος που δε νιώθει συναισθήματα για σένα-ή που γενικώς… «δε νιώθει».
Οι «δε νιώθουν» άνθρωποι είναι μια ειδική κατηγορία έμβιων όντων με τεράστια αποθέματα αναισθησίας και αχαριστίας (αν δεν έχεις γνωρίσει τέτοιους ανθρώπους, ή πολύ τυχερός είσαι ή μάλλον ζεις σε άλλον πλανήτη). Ξέρουν επακριβώς ότι τους έχεις αδυναμία, ότι δεν πρόκειται ποτέ να τους χαλάσεις χατίρι και αντί να
ευχαριστούν τη καλή τους τύχη που υπάρχεις, σου δίνουν μια…. και καταλήγεις
ακόμα παρακάτω. Τα στάδια που περνάει κάποιος βιώνοντας μια τέτοια αρρωστημένη αγάπη είναι πολλά και ποικίλουν ανάλογα με την προσωπικότητα του θύματος και τις αντοχές του. Τα άσχημα νέα είναι ότι ο δράστης δεν εγκαταλείπει εύκολα το τόπο του εγκλήματος. Ευτυχώς, όπως σ όλες τις τραγικές ιστορίες πάντα στο τέλος επέρχεται Κάθαρση!
Αλλά ας μιλήσει η ιστορία…
Do you believe in love with first
sight???? Όταν η φίλη σου αρχίζει τις ερωτήσεις λευκώματος τότε η κατάσταση μυρίζει… μπαρούτι!
Η Μιχαέλα δεν ήταν ο προσωποποίηση της
γυναίκας γατούλα–barbie . Αρκούσε πάντα μια αντρική
χροιά για να εκσφενδονίζει ειρωνείες αλόγιστα. Γι αυτό και η ερώτηση της δημιούργησε
ερωτηματικά και σκέψεις.
Στην αρχή πίστεψα πως θα μου περιγράψει κάποια καινούργια διαφήμιση σαν αυτή την κλασική που ο τύπος κάθεται αμέριμνος στο μπαρ τη στιγμή που μια αψεγάδιαστη κοπέλα πλησιάζει να ζητήσει ποτό και ‘κεινος θέλοντας να τη προσεγγίσει κάνει 1 στροφή με το σκαμπό και τη ρωτάει: do you believe
in love with first sight? Second sight???H διαφήμιση διαρκεί δυο λεπτά.
Η Μιχαέλα χρειάστηκε 2 ώρες για να μου περιγράψει όπως είπε το ένα και μοναδικό. Αυτόν που γνώρισε πριν μία εβδομάδα σ΄ ένα γνωστό μπαρ της πόλης.( δε λέω ποιο γιατί ή πόλη είναι μικρή.)! Τα- πώς- πού- πότε και γιατί μου λύθηκαν
γρήγορα . Άλλο τόσο γρήγορα θα σας τα πω και εσάς . Ο εν λόγω “one of” έπινε
το ποτό του στο απέναντι stand από τη Μιχαέλα τη στιγμή που μια αδέξια
σερβιτόρα πέρασε από δίπλα της και την έλουσε μ ένα φραπόγαλο(ναι … πόλη
διαδραματίστηκαν τα γεγονότα είναι η Θεσσαλονίκη.)Κι ενώ κανονικά θα ‘πρεπε να
ανησυχώ για τη … κατάληξη της σερβιτόρας είχα αρχίσει να ανησυχώ για τη φίλη
μου.
Η οποία όχι μόνο δε μάλωσε τη σερβιτόρα αλλά λίγο έλειψε να γίνουν και φίλες. Βλέπεις η απροσεξία της σερβιτόρας έδωσε πάτημα στο έρωτα να της πιάσεις κουβέντα. Καστανόξανθος με πράσινα μάτια . επαγγέλλεται???? Τελειόφοιτος φοιτητής στα ΤΕΦΑΑ. Δεν ήταν η πρώτη φορά που η Μιχαέλα ενθουσιαζόταν με μια γνωριμία και υπέθεσα πως γι άλλη μια φορά αναφερόμασταν σε ένα εμφανίσιμο νέο με ημ. λήξης πιο γρήγορα κι από το γάλα που αγόρασα χτες.Η συνέχεια γνωστή συνηθισμένη αστερόσκονη των 2-3 ραντεβού όπου ο ύπουλος δράστης δείχνει το αγγελικό του πρόσωπο. Μεταξύ μας?? Δεν ανησύχησα καθόλου.
Όταν οι εμφανίσεις της Μιχαέλας μειώθηκαν και η φιλίας μας απέκτησε και άξονα συζήτησης τον Πέτρο τότε άρχισα να νιώθω πως το πράγμα είχε σοβαρέψει.
Το 1ο μελανό σημείο ήταν ότι η Μιχαέλα και ο Πέτρος δεν είχαν σχέση, αλλά η φίλη μου ήταν ερωτευμένη. Ο πρίγκιπας είχε γίνει βάτραχος και ερχόταν να τη πάρει με την κολοκύθα μόνο όταν δε είχε τίποτα καλύτερο να κάνει .Όλα αυτά συνέβησαν ξαφνικά κι απότομα σαν να χε πάει 12 τη νύχτα και τα μάγια είχαν λυθεί ,η αστερόσκονη είχε εξατμιστεί. Η φίλη μου όμως παρέμενε εκεί θεατής στο δράμα της επί σκηνής μη φοβούμενη αν θα τσαλακωθεί η θα χάσει τον εαυτό της .Δυστυχώς σε τέτοιες περιπτώσεις δε μπορείς να βοηθήσεις και πολύ τον άλλον. Φράσεις τύπου «στα ‘λεγα εγώ» και «όλοι οι άντρες είναι ίδιοι» κάθε άλλο παρά ψυχολογική τόνωση αποτελούν. Στην πραγματικότητα μέσα μας όλοι ξέρουμε ποιο είναι το σωστό ή τέλος πάντων αυτό που μας αρμόζει –αξίζει. Αλλά όπως λέει κι ο Σεντ Εξιπερι –Μικρός πρίγκιπας- η καρδιά έχει πάντα λόγους που η λογική αγνοεί.
Το 2ο αν όχι μελανό κατάμαυρο σημείο στη τραγωδία της Μιχαέλας (κατ εμέ το χειρότερο) ήταν η αχαριστία και η κριτική του Πέτρου. Συμφωνώ πως κανείς άνθρωπος δεν είναι τέλειος αλλά πες μου – αν βλέπεις πάνω μου μόνο τα ελαττώματα μου τότε γιατί ασχολείσαι??? Μετά από κάθε συνάντηση τους ένιωθε την αυτοπεποίθηση στο -1000 καθώς ο τετραπέρατος τύπος τη μείωνε διαρκώς είτε σε εμφάνιση είτε σε χαρακτήρα. Αν της έλεγε πως πάχυνε –αρκούσε για να χτυπιέται στο διάδρομο με τις ώρες κι αν κάποιο ρούχο της αποσπούσε άσχημο σχόλιο κατέληγε η στη ντουλάπα μου ή στα σκουπίδια.
Κάπως έτσι ήταν σε γενικές γραμμές ο μεγάλος έρωτας ,ο αδιέξοδος που ζούσε. Κάποια διαστήματα, αποκτούσε ξανά το χαμόγελο της (όταν ο Πέτρος επέλεγε κάποια άλλη για «σοβαρή» σχέση. Στην αρχή την άφηνε ήσυχη και κει που έλεγα πως ξαναβρήκα τη «παλιά μου φίλη» εκείνος επέστρεφε?? ΜΑΑΑΑΑΑ καμιά δεν τον αντέχει πια? ?? αναρωτιόμουν.
Ώσπου το καλοκαίρι του 2009 έπειτα από τραγωδία 3 περίπου ετών. Κι έχοντας καταστρέψει εν δυνάμει σχέσεις, διακοπές και φιλίες η Μιχαέλα έκανε στροφή 180 μοιρών. Σ αυτό τη βοήθησε η νέα κοπέλα του Πέτρου που ήταν ίδια η Μιχαέλα αλλά 4 χρόνια μικρότερη. Έτσι έχοντας βρει τον απόλυτο έρωτα στα μάτια του Πέτρου ενημέρωνε το facebook με οπτικοακουστικό υλικό του μεγάλου έρωτά τους. Στην
αρχή η φίλη μου ήταν απαρηγόρητη … «γιατί αυτή κι όχι εγώ???»Δεν είχα απάντηση
να της δώσω. Ειδικά όταν πέρασα ένα ολόκληρο βράδυ με τη Μιχαέλα δακρύβρεχτη βλέποντας φωτογραφίες από τις διακοπές τους.
Κι αν μέχρι χτες πίστευα πως η ομοιοπαθητική δε βοηθάει … και το αλάτι στην πληγή κάνει κακό . Από την επόμενη μέρα άλλαξα γνώμη. Είδα ξανά τη φίλη μου να γελάει , ξύπνησε με διάθεση και το μάθημα που έδινε στη σχολή το πέρασε και μάλιστα με βαθμό.Όσο κι αν χαιρόμουνα που την έβλεπα έτσι δεν ήξερα κατά πόσο θα κρατήσει αυτή η αλλαγή και περίμενα κάτι που να εξηγεί τη συμπεριφορά της. Η λύση του μυστηρίου ήρθε το απόγευμα… πίνοντας ένα freddo(αυτή τη φορά),η Μιχαέλα μου είπε το εξής: Μέχρι χτες αγαπούσα τον Πέτρο από σήμερα θα αγαπώ εμένα…
Συνέχιζα να μην τη πιστεύω λέξη απ όσα έλεγε κι εκείνη συνέχιζε τον μονόλογο. Κάποτε πίστευα πως δεν υπάρχει διαφορά ανάμεσα στο ν αγαπάς και να ‘σαι ερωτευμένος αφού και τα 2 πονάνε εξίσου. Όμως έκανα λάθος. Ο έρωτας είναι το εγωιστικό συναίσθημα που ότι θες το θες δικό σου…. που σε κάνει να χάνεις το βήμα σου, τον ύπνο κ ίσως ακόμα και τον εαυτό σου. ΟΜΩΣ όταν αγαπάς, θες απλά την ευτυχία του άλλου ακόμα κι αν αυτή η ευτυχία δεν είσαι εσύ.
And…. Life goes on… έτσι απλά ίσως τελικά αυτό να ναι αλήθεια όταν σας
αγαπάει κάποιος βαθειά σου δίνει δύναμη όταν αγαπάς κάποιον βαθειά σου δίνει θάρρος. Από όποια πλευρά και να βρεθείς ποτέ δεν βγαίνεις χαμένος…!
Singule 
Σχολιάστε