Poem

Περίμενε να της πουν
 

Για χάρη σου έμαθε να φοράει μαύρα εσώρουχα
και κόκκινο κραγιόν.

Έμαθε πώς να παραγγέλνει ένα ποτήρι κόκκινο κρασί
και να το πίνει ως το τέλος. Έμαθε να απλώνει το χέρι,
για ν’ αγγίξει το μπράτσο σου, αλλά να μην το αγγίζει
τελικά, αλλάζοντας θέμα συζήτησης.
Σκέφτηκες άραγε, άρχιζε να λέει ,ή..;
Δε μετάνιωσες που..;
 

 
Έμαθε να μιλάει στους καλύτερους φίλους σου
με τα ονόματα που τους φώναζαν οι συμμαθητές τους στο σχολείο
και να τους αποχαιρετάει μ’ ένα φιλί,
να κοιτάζει αλλού ,όταν λένε
η γυναίκα σου! Έτσι μεγαλώνει η εμπιστοσύνη σου.
Δε σε ρωτάει τι θέλεις ,
γιατί ξέρει.
 
Αυτό δε νομίζεις;
 
Όταν, το μόνο που περίμενε, ήταν
να της πεις Βγάλε το φόρεμά σου,
να ζαλιστεί και έπειτα να γίνει αυτό:
-Ποτέ δεν έκανε πρόβα, αλλά ήταν ολοφάνερο-
 
Με μια κίνηση προς τα πάνω ,το φόρεμα θα ‘βγαινε
τα  χέρια της θα σχημάτιζαν ένα Χ και μετά θα ξεσταύρωναν,
το πρόσωπό της θα χωνόταν μέσα στο ύφασμα και θα χανόταν για μια στιγμή από τα μάτια σου
και δεν θα ήξερες αν εμφανιζόταν ή εξαφανιζόταν.
 
Ντέμπορα Γκάρισον

Σχολιάστε

Εισάγετε τα παρακάτω στοιχεία ή επιλέξτε ένα εικονίδιο για να συνδεθείτε:

Λογότυπο WordPress.com

Σχολιάζετε χρησιμοποιώντας τον λογαριασμό WordPress.com. Αποσύνδεση /  Αλλαγή )

Φωτογραφία Twitter

Σχολιάζετε χρησιμοποιώντας τον λογαριασμό Twitter. Αποσύνδεση /  Αλλαγή )

Φωτογραφία Facebook

Σχολιάζετε χρησιμοποιώντας τον λογαριασμό Facebook. Αποσύνδεση /  Αλλαγή )

Σύνδεση με %s

Αρέσει σε %d bloggers: